Nutuklarda kitaplarda öyle dedik,
Biraz efendi gibi durun;
Kurağı, sıtmayı, hasta öküzü
Bir an için unutun;
Karnınız tokmuş, sırtınız pekmiş gibi,
Şöyle güler yüzle bir resminizi çekelim;
Torunlarınıza yadigâr kalsın.
Gülün yahu,
Adamı sinirlendirmeyin!

Kusura kalma resimci bey,
Gülmesini bilmiyoruz ki...

Metin Eloğlu

Kadın şimdi birisini bekliyor
Zannederim para babası
Bu bekarlık çekilmez doğrusu
Herifçioğlunun kanına girmek gerekiyor
Yan oda sandık odası
Soyunmuş dökünmüş anakuzusu
Çamaşırı kirli de onu değişiyor
Gıdı gıdı hanımısı.

Dolapta çantası üç beş kuruş parası
Aferin sana ölü Ahmet karısı
Belli mi bu hayatın ötesi
Baksana millet yaşıyor
Komşunun kırk odalı hanesi
Herif eşek yükü erzak taşıyor
Hanımın hizmetçisi küçükbeyin dadısı
Tüyleri yoluk bobi çilhoroz pisipisi
Bir lokmaya el pençe divan hepsi
Aklına esen sövüp sayıyor.

Bu sokak Üsküdar’ın neresi
İnsan dedikoduya alışıyor.

Metin Eloğlu